Değirmen Taşı

Gönül bulutlarında dolaşır durursun
Aşk çapkınlığında kendi yağında kavrulursun
Tam olmadı derken, kararının başında belirirsin
Tam beyaz sayfa açarken umarsızca karalarsın...

Bitmedi bitmez, bitmek bilmez şu sil baştan'ların hayata dair!
Aşk bilmeceyse, seni bilenler sussun ömür boyu...
Su tutmaz lekeleri gönlüne kazınırsın epeyce
Sen çapkınlık da bilmezsin, kimde bulursun feneri?!

Aşkını aşkıma bağla, sonra vazgeç... Tam senlik işte!
En kötüsü de giderken yaralamaktır belki de.
Beni derbeder, bîçâre bırak, amatör duygularına koş
Yağ çal, bal çal kalplere; yanık yürekler dursun öylece.

Sen belli etme, gönül elinde değil senin, merak etme.
Gelir hiç ummadığım bir gün gönlüme dolanırsın yine.
Dolaşır hayat birbirimize, çapraz bağcıklar gibi...
Zıtlık bize iz sürmüş, takip edeni yokmuş misali...

Sen sevmediğini kanıtla mesela, yürekler arbede düşsün...
Öyle san, sandır, yolun sonu yakın ama görürsün sen, ömrü görürsün(!)
Sen yaparsan türlü oyun, bitmez bu çile; en çok ruhuna dolar aşk yeli!
Ben de çalkalarsam o ayranı sağa sola, durmam değirmen taşı gibi!

Tükenirsin, en çok kendine yazık edersin bu yolun sonunda...

14.04.2013 / Çatlak Kalem.