Ama bana çabalayıp ulaşamamanın adı ne sence?
Zavallısın, çâresizsin, bedbahtsın
Sana verdiğim emeğe de sana da yazıklar olsun...
Kurabiye canavarı bile hafif kalır yanında
Rehberinde kim bilir ne diye kayıtlı adım da
Özlemek gelenek olmuş, ismin adımın yanına konmuş
Kader denmiş bir ömür bir davetiyeye sığmış...
Derken ayrılık gelmiş, araya özlem girmiş ama soğukluk daha çokmuş
Aranın soğuması daha baskın, daha egemenmiş, emir büyük yerdenmiş
El pençe divan durmuş önünde yalnızlık önce, sonra içeri buyur etmiş
En çok da kimseyi takmayan gitmeler koymuş insana, kalbinde yer etmiş.
Bir öküz oturmuş bağıra önce, sonra beyinde filler tepişmiş
Duymamış aldırsa da gönül pek de aldırış etmemiş
Deliymiş, özündeymiş, sözünde dururmuş, yaşı ikibinyetmiş
Tek yaptığı her gün sandalyesini kıynaştırıp sardunyalara su vermekmiş.
Hâlâ beni arıyorsun aslında, bulamayacaksın, al sana acı gerçek!
Dost acı söyler ama içten söyler işte bu da ömürlük çek
El etek öptürürsün, devletini gördük su gibi aziz oldun hatta berhudar, az eğil...
Büyümüş de küçülmüş gibisin; adam mı oldun, ihtiyaç molası mı verdin belli değil...
09.06.2013 / Çatlak Kalem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder