Ey gönül!
Atarlı şarkılarla huzuru bulduğunu mu sanırsın?
Oysaki hiç değişmeyecek duyguların var, etapları geçsen de
Yine aynı şeyler kalacak öteye
Geçecek sanırsın ama aslında hep bir benzeri olacak...
Ey gönül!
Hoş tutanlar oldu ya hani yaş aralığında
Sonra hepsi kayboldular, bilirsin, teker teker, azalarak
İşte darbeydi o aslında.
En büyük.
Sen farkına varamadın sadece bazen.
Kondurmak istemedin ya da.
Oysaki fark ettiğin an birileri eklendi her geçen gün
ve tecrübe edindin böylece.
Olgunlaştın yani kaşarlanmadın.
Sen yılmam yenilmem saydıkça kendini, daha çok geldi üstüne
Daha çok kendini gösterdi.
Ey gönül!
Asıldın ya hani sen, başroldeydin, merkezdeydin.
Cık, aslında yazık ki sen hep şahittin!
Öyle var oldun en başından beri, kendine yediremedim belki sadece.
Biraz da etrafına kulak asmaktan bu çelişki, bu karmaşa, bu us'lanamama...
Oysaki sen hep kalbe tanıklık ettin yaşamın boyunca.
Oydu cezbeden, oydu fark edilen ve oydu yine vazgeçilen...
Ey gönül!
Muhabbetini bulanlar, keşfedenler ya da doyamayanlar var ya hani
İşte onlar var sadece çoğu kez.
Elin kolun bağlı, dudakların bantlı, ayakların yorgun
Hea! Gider mi gittiği yere kadar yolu var... Gitmez demem, yine umut mühim biraz.
Diler mi, elbet, her şey olsun istediğin gibi, keyfince ve "gönlünce" der en azından...
Peki ya sence?
Susarak söyledim şarkımı bugün
Hikayemi usulca anlattım içime...
Ne de güzel dinledi, bir bir anladı da halbuki
Uzun zamandır dinlememişti sözümü oysa böylesine
Derin, içten, anlamlı bakışlar eşliğinde...
Eşyalarımı bir bir topladım bugün kalbimden
Bir tek durdukları yerdeki izleri kaldı...
Ne de çok ağırlarmış, çoklarmış
Bilemedim önceden...
ÇatlaKKaleM / '12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder