Arada beni düşündüğünü bilmek;
Bu kadar mı büyük...
Gururun da mı önünde...
Hevesin kursağında kalır oysaki
Kursağın dünyada, dünya koca bir kabus ötesi
Yaşamak yalandan da olsa yalanı yaşamak cazipkâr
Sonsuza kadar der gibi, sonuna kadar...
Hepsi dünyada kalacak ama nefesim ruhunda
Ki o anlayana kadar göçeceğiz hepimizde
Diyar boş kalacak anlamaz mısın?
Sen mi hükümdar olacaksın?
Hepsi taşıyacaklar varlıklarını, her kim varsa
Bense sana sürüyeceğim ruhumu
O onunla kalacak çünkü... Benden habersiz
Çünkü tüm zulme rağmen o oraya ait.
O orada mutlu çünkü...
Bu yalan sona erdiğinde "kocaman" bir aşk oluşacak oysaki.
O bunu bilir, buna inanır çünkü.
İçindeki buna müsaade eder ancak
O da bir tek ona hizmet eder, ona malumat verir ancak
Şimdi söyle; bu masalın arkasında
O mu beni bulacak, ben mi onda yok olacak;
Şimdi söyle hadi; arada bile düşünmediğini varsayarak
Bu kadar mı kötüyüm beni düşlediğinde...
Bu kadar mı demirden...
Soğuk tavırlarından nem kaptım, bu kadar mı yüküm sana
Bu kadar mı zulüm ağır; sığdırmayacak kadar mı gönlün büyük yoksa..!
'2013/ Mart - Çatlak Kalem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder