"Sana Güvenmiyorum!"

Arkanı döndüğünde dedikodunu yapan dost değil, yüzüne gözüne bulaştırsan da arkanı toplayacağın düşmana güven bazen! Seni seven her an yanında olan değil, her an aklında olduğundur. Kuyunu kazar arkandan, yüzüne güler. İşin kötüsü saf sanar bir de salak yerine koyar. Belli etmediğini sanır ama salağa yatan sen olursun işte! Bunu anlamaz... İşte o an aslında güven zedelenmiştir aslında. Ona dair bir şeyler bitmiştir artık. Hiçbir cümle dolduramaz yerini, hepsi nafiledir, hepsi boşa... Ne o eskisi gibidir, samimi; ne sen daha kırılgan, daha didikleyici! "Her şey bitmiştir artık" şarkıda da dediği gibi. O o an için eğlenir ama sen onu bıraktığında daha çok eğlenmelisin! Bir insan doğar, büyür, gelişir, "değişir"… "Değişiksindir!" İster 6 ayda ister bir senede, gün gelir her şey eskir… "Vay be!"ler yanına kalır sadece. Bazı şeyler koyar bu hayatta. Oysaki, bu onlardan sadece biridir! Kimseye güvenemezsin o bile bunu yaptıktan sonra. Güvenini yitirmiştir, kıyısına sığındığın liman da...
İşte bu yüzden kimseye güvenme, kimselere! ve unutma... "Beyaz gülün bile gölgesi siyahtır..." Vay be!
Saygılar,
Murat.