Şiirin Özü / 8

ve son kale'm de yıkıldı...

Oysaki sen benim son kale'mdin
En sağlam, kurşun geçirmez, demirden...
Sen benim son kalemimdin oysaki
Sol kalemim...
Soluma yazan kalemdin, işleyen kalbime
Ama bi baktım ki kalp yorgun, kalp darmadağın
Kalp kırılmış, yok yerinde...
Son direncini vermiş, solmuş içinde...
Zaman diz çökse de önünde, aldırmamış işte!
Kelamımdın, yeminimdin, kurulmamış cümlem
Şefkat dolu, aşk kaplı, akla gelmemiş kelimem
Sen benim son kale'mdin, son kalem'im
İçten, saygın, derin...
Ama kalp kırılınca, kırılmış kalemin!
ve kaybettim...
kaybettin!
ç. kalem     28.07.'12