11 Haziran 2014 Çarşamba

Ateşe Verdim / Gerçek Aşka Yazılmış Şiirler / Sana ve Ayaklarına

Gece yağmurlar yağdıkça
Bulutlara yıktım tüm suçu
Anlam yükleyip durdum kendimce;
"Siz yüklenmeseniz bu kadar olur mu?"

Kuşlar besledim penceremde
Umut, ışık, şans, nûr getirsin diye...
Senden haber getirmediler de üstelik şatoma
O filmlerdeki sâdık kargaları deneyeceğim bir de.

Hastayım sana ve ayaklarına
Bir bahane bulup gidersin ya hani mutlaka...
Önayak olursun üzüntü dünyama.
Bazen de sacayağısındır kalbimin mutluluklarına...

Kıyafet yaptırdım tadilatta;
Ayakkabıları verdim, tamiratta...
"Muntazam gecemiz eksiksiz olmalı" dedin ya hani
Yok saymalı bazı şeyleri, geri almalı sondan milata...

Bu dünya kötülük dolu, kin dolu, nefret dolu...
Ne zaman kazanmış ki iyiler, aşk kazansın!
Aşkın tarafı belli mi ki bilinmez iyi ya da kötü
Sen değil bazen de bırak kader utansın.

Medet bekle, sakla kendini ahire;
Orada mutluluğu ummak şimdiden, kötü değil ki...
Sen bekledur, boşverme, koyup gitsin beriki
Bu dünyadaki mutluluk hem, söyle ebedi mi?

Yok ol, yıkıl karşımdan; ben hüznü ateşe verdim
Başlarım sana da ayaklarına da, hiç yoktan kendimi gerdim
Hem sev beni hem öp, yok öyle; hem kızma hem de dayak...
Seveceksen ilelebet dur yanıma kesmez beni, yapma ayak!

Çok sevsen bile yersin bir darbe
İntikama sürükler seni, bitmek bilmez bu dalga...
Affedersen olgun, etmezsen kindar olursun bir de etrafta
Ne olduğunu sen bile şaşırırsın, oturursun yerine, yersin bir damga!

Oysa ne olduğun değil, kim olduğundur önemli
Adınla ne şekilde hafızalarda canlandığın, nasıl hatırlandığın önemli.
Yaşatıldığın, öyle yaşadığın önemli...
Boşver(!), seven böyle sevsin güzeli.

*** Üç şiirin kolajlamasıyla oluşturulmuş tek bir şiirdir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder