Sırf Seni Seviyorum Diye...

İnsanın sana içini dışını emanet edesi var.
Gözlerinin içine baka baka saklanası,
Oralarda kaybolası var sonra.
Şarkılar söyleyesi var usul usul
Ama avaz avaz aslında...
Şiirlerini veresi var insanın sana...
Akşam yemeğini, sabah sohbetini, tüm kelimelerini veresi var.
Kırk hatır ya da kırk satır fark etmez,
Bir fincana kırk hatrı sayası var işin bahanesine...
Çiğ tavuk yiyesi var yine aynı hatır için
Gönlünü, ömrünü, gülüşlerini veresi var...


Günah insan için, oysa günahsızı güzel ya hani insanın
Diken gül için, oysa dikensizi güzel gülün de hani
Ama gülü gül yapan diken, insanı insan yapan günahlar
Yoksa anlaşılmaz ki güzellik, farkı kalmaz ki diğerlerinden o kadar.

Senin her hâlin, her duruşun ve de her bakışın yeter...
Bu ömrünü önünde eğiciye ve âmâde ediciye
Çünkü sen her hâlinle güzel değilsin özünde...
Benim gözümde, gönlümde, bakışımda ve yüreğimde güzelsin sen aslında sadece.
Bunu söylüyorum ama sırf sen şımarma diye.
Sırf başkalarında bu kadar kendini yücelterek görme diye.
Sırf seni seviyorum diye...

Oysa uzun boyuna hayranlıksa hayranlık, sonuna kadar
Yüreği kocamanlığına derinlikse derinlik, merhametin alabildiğine üstelik...
Yüreğinin güzelliği yüzündedir şükürlük, benim için müjdelik
Ve bir sözün ömrüme bayramlıksa bayramlık, ballık şekerlik
Dinlenirim kanatlarının altında, serinlik gölgelik
Aşkı bir ömür boyu yolda sapmadan tek sürmelik
Bir sıkımlık, bir serpimlik, bir geçimlik, bir seçimlik
Ömrünü ömrüme nasip eyleyen düşünmüş bizi; bir gönüllük, bir kerelik
Aşkın uzatmalarında olur bazen bir dinginlik bir "yücelik"
Sen esmerliğinde kavurdun beni yaz sıcağında, bal gözlerinde; bir ömürlük, birebirlik...