Kimse Çocuk Olmadı Sanki, Çocuk!

Bilmiyorum, farkında mısınız? Görüşlerini, fikirlerini yalnızca düşüncelerini gün yüzüne çıkaran aydınlara, edebiyatçılara farklı görüşleri savunanlarca o dendi, bu dendi senelerce. Hatta onun bunun çocuğu dendi bazılarına. Sanki bu ülke topraklarının kusurunu tek bir kişiye yıkar gibi. Sanki kendisi mükemmel bir yaşam içerisinde fevkalâde bir kişiliğe sahipmiş gibi... Hoş, kişilik içinde bulunduğumuz toplumda oluşuyor bu aşamada(!) O eleştirilen toplum yani... Oysa yeri gelince herkes aynı noktada toplanmayı öyle biliyor ki aslında... Bazen insan olduğumuzu unutturuyor fikir ayrılıkları. Tüm bu mesele burada işte. "Bizim" gibi düşünmeyen birinin, "bizim" gibi düşündüğü noktada, yine de "bizim" gibi düşünmediğini kodluyoruz ve tüm bağ, tüm ipler kopuveriyor işte bir anda burada.

Düşüncelerimiz bazen öyle menfaat dolu, öyle çıkara dayalı ki... hatta duygularımız bile. Birine bir iyilik yapsak arkasında çıkarımızı arıyoruz ve hatta öyle bir noktaya geldik ki birinden iyilik gördüğümüzde ardında yatan bir çapanoğlu arıyoruz, art niyetli düşünüyoruz ister istemez. Bu noktaya da geldik. Bilincimizi nasıl etkilediyse bu "öteki etki tepki", saçma sapan durumlara sokuyor bizi, insanoğlunun insanlıktan uzak tarihi içerisinde... Aşk deyince cinsel çıkarlarımız koşuyor, etrafa caka satmamız. "Sevgili yapmış" demeleri hoşumuza gidiyor çünkü. O topluma göre "yalnızsan eziksin" çünkü. Sevgili sadece ağızlarını kapama payı şu noktada. Sağlık desen paran ne kadarsa o kadar iyisin, sağlıklısın. Yoksa öl gitsin, üzerine bir toprak atarlar doğadan beleşe... Hoş, mezarlar bile açık artırmayla satılırken şu ülkede, bulursan boş ve bedava yatacak yer, şanslısın demektir yine de. Kariyer de çevremize sus payı olmakla birlikte, tıpkı sevgilide ki gibi bir hava katıyor havamıza. E bir de üstüne para veriyorlar. Peki ya tüm bunlar yoksa?

Vicdan, merhamet ve şefkât... Ve de en başta saygı. İşte bir kişilikte olması gereken en önemli noktalar. Makro düzeyde seçemiyoruz çevremizi belki ama mikro düzeydeki çevremiz belirleyici oluyor ya hani kişiliğimizde(aile, arkadaş, akraba, vb.) bunlara sahipsen artık insansın demektir biraz da. Ne kadar beynimizle hareket ettiğimizi söylesek de kalbimiz veriyor asıl direktifi beyne. Boşverseniz ya siz! Realite, rasyonalite sıfır kalıyor bir noktada. Eskiler der ya hep hani... Başını her gece yastığa rahat koydun mu senden huzurlusu yok, diye. Aynen de öyle!

Maalesef bu üçü bazı kişiliklerde bulunuyor, bazılarında birkaçı eksik oluyor, bazılarında ise maalesef hiç biri olmuyor. Çevre ne kadar geliştirse de kişiliği, karakter son sözü söylüyor bu noktada. Kalpten çıkan karakter... O ise yarı doğuştan gelen yarı kişinin kendi hesaplaşmasıyla ilgili ağır basan taraf işte.

Bu ülke öyle açılardan geçti ki düşünce olarak ve hatta öyle acılardan demek daha doğru. Hiç biri yaşanmamış hayatlar kadar acı olmadı elbette. Ne yazık ki sonu yok, devam ediyor. Ne kadar kadere de bağlansa olay, insan kendine düşen tedbiri, önlemi almıyor, alamıyor. Yalnızca kimliği belli olanlar veya haberler de sunulanlar değil bu yaşamlar; her gün milyonlarcası ölüyor belki. Kimi anılacak kadar şanslı olamıyor bir de maalesef, ne yazık ki...

Sadece "bizim" olan değil o çocuklar, o çocuklar dünyanın çocukları. Filistin'de, Suriye'de, her yerde... Sömürgesi de, kölesi de, gelini de... Tüm bunlarla bakıldığı için belki de bu vicdansızlık. Keşke bir de çocuk olarak görülse. Yalnızca çocuk. Herkesin az biraz eskisinden kalan çocuk gözüyle...

Bizim yaptığımız ise, bizi haklı çıkaracaksa o yaşamları kullanmamız bu yolda. Bu çok kötü, çıkar kokulu şu dünyada... İnsanın güzelleştirmesi gereken öylesine çok hayat varken görevinde üstelik. Oysa şimdiye dek eleştirilenler hep aynı şeyi söylemişlerdi. Onlar farkındaydılar durumun da belki ama biz ayrılaştırdık. Onlar görseler bizi, bizden utanırlardı ve de kendileri böyle olmasını istemezlerdi, emin olun. Hz. Muhammed ve Hz. Ali gibi... Atatürk ve Allah'ı niye kıyaslar ki bir insan sonra?! Hepsini geçtim neden "kıyaslamak"... Fikir ayrılıklarına bahane olduğu için mi? İşimize geldiği için mi? O çok bilen "bizi" temsil ettiği için mi? Bazen öyle sonuçlar doğuruyor ki yaşam pahasına bu durum, farkında değiliz. 1990'lardaki BBG'de "Eray'cı mısın yoksa Melih'ci mi?" sorusuna benzemiyor bu ya da "Hülya'cı mısın Gülben'ci mi?" Ayalım lütfen artık. Ve de aydınlatalım, aydınlanalım. Bir mücadele varsa eğer ortada veya bir kıyas kendimizle olsun, bir başkasıyla değil.

Vicdan, merhamet ve şefkât... Bunlar için siz biz olmamalı. Bunlar için Ahmet Mehmet de. Bunlar için bir dile, bir dine, bir cinse, bir politik, ekonomik görüşe bir sosyal duruşa gerek olmamalı. Olsa da yaşam pahasında bir araç olarak başka hayatlara adapte edilerek kullanılmamalı. İnsan olmak yeterli bunun için. Size düşen zaten size verileni tamamlamak. Tıpkı gözünüzle görmenizi beklemek gibi, kulağınızla sesleri işitmek gibi. Kalbin sesini beyinde duymak değil, kalbin sesini vargücünüzle benliğinizde hissetmeli...

Yoksa pekçoğu, onlar farklı düşünmediler. Biz ayırdık onları düşüncelerimize göre. Düşüncelerini düşüncelerimiz gibi gördüğümüz için bir bir gruplarda, sınıflarda ayırdık, topladık. Yoksa hepsi insanlık adına hemfikirdi...

Öyle bir ölsem, öyle bir ölsem ki çocuklar size hiç ölüm kalmasa... / Aziz Nesin

Ürkek bir serçe gibi eğme başını
Kaldır başını ve dimdik dur
Bu senin değil ülkemin ayıbı
Hırpalanmış yerlerinden öperim çocuk / Nazım Hikmet

Bugün ağla çocuğum,yarın ağlayamazsın!
Şimdi anladığını,sonra anlayamazsın!
İnsanlık zincirinin ebediyet halkası;
Çocukların kalbinde işler zaman rakkası... / Necip Fazıl Kısakürek

O yıllar savaş yıllarıydı geceleri karartma Gündüzleri fırın önlerinde birikirdi halk Biz çocuklarla büyükler arasındaki fark Bir yanda şehir, bir yanda kiraz bahçeleri... / Sezai Karakoç Bazı çocuklar doğar bilirim, bazı çocuklar doğmaz Doğmayan çocuklar için bilmem ne yapsam Ey çavlan. Bitmeyen temmuz güneşi. Ey aslan Silkin. Sakla harmanını. Çocuğunu sakla / Turgut Uyar Tüm insanIar eşittir, çünkü onIar toprak ananın çocukIarıdır. Kaynak : Erich Fromm Sözleri http://www.neguzelsozler.com/ozlu-sozler/erich-fromm-sozleri.html Tüm insanlar eşittir, çünkü onlar toprak ananın çocuklarıdır. / Erich Fromm Tüm insanIar eşittir, çünkü onIar toprak ananın çocukIarıdır Kaynak : Erich Fromm Sözleri http://www.neguzelsozler.com/ozlu-sozler/erich-fromm-sozleri.htmlT Tüm insanIar eşittir, çünkü onIar toprak ananın çocukIarıdır. Kaynak : Erich Fromm Sözleri http://www.neguzelsozler.com/ozlu-sozler/erich-fromm-sozleri.html
Benimdi denizler Benimdi çocuklar Çocuktuk bir zamanlar hepsini aldı geçen yıllar / Sertab Erener - Sinan Kaynakçı Doğduğunda herkes gülerken sen ağlıyordun; şimdi öyle bir yaşam sür ki öldüğünde sen gülerken herkes ağlasın!  / Robin Sharma “Çocuklar oyun oynarlarken dükkân yaparlar, yalancıktan alış-veriş ederler, fakat kâr elde edemezler, ancak vakit geçirirler. Yalancıktan dükkân açan çocuk, akşam eve aç olarak döner. Bu dünya da o çocukların oyun yeri gibidir.” / Mevlânâ Celâleddîn-î Belhî Rûmî