Ben onun izlerini taşırım üstümde,
O benim anılarımı taşır...
İkimiz de sevgisini taşırız birilerinin,
Kağıtlar duygularımı taşır...
Beni taşıyan dostluklar da oldu tabii
Çoğu bir dostluktu kâsede arta kalan
Sular seller gibiydi ezberi hayatın yaşıma
Ben başka rakamlarla kafasını karıştıran...
Ezberbozandım başka dünyalarda bilen bilir
Dünya yükümüzü taşır...
Aşklarımız büyüdü biz sevdikçe
Anılar zamanımızı taşır...
Hayat taşıdıkça ağırlaşır
Hayat hepimizi taşır...
Bazen bırakıverir yüzüstü
O zaman da tatlı tatlı kaşır...
Sev dünyayı ki yükü azalsın,
Ya sen de çal çırp, aşır!
Düşünme, pervasız ol azıcık, ne var?!
Nasıl olsa birileri illaki taşır...
ç.kalem
Galiba taşınmak iyi geliyo bazen insana. N ebileyim işte, başka hayallere, başka insanlara, başka kalplere, başka hayatlara... Hı, baktınız yeriniz dar geldi veya beğenmediniz iş başa düşer ve yine taşınırsınız! Emin olun, ne can sıkıntsı kalır, ne ruh daralması, ne psikolojik bozukluk(!) Hani, ilk yazılarımdan biriydi ya tebdil-i mekan. Galiba asıl tebdil-i mekan bu. Yer değil, hayat-hayal-insan. Mekandan kasıt bunlar olsa gerek. Ve emin olun, taşınmaya değer bir yer bulana kadar denemekse işin ayrı tadı, tecrübesi. Bir hayatta saplanıp kalmak yerine, başka hayatlarda başka kişilerle başka şeyler yapmak yılmanın önüne geçsin ve kendiniz belirleyin, belirleyici olun. Taşınmak zaten her şeye değer... Tadı ise ayrı bi güzel...
İçtenlikle,
Murat.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder